Rondtrekken in IJsland

13,14,15 Augustus

Dinsdag 13 augustus

We staan op camping Skaftafell, net onder een gletsjertong. Overal waar je kijkt zie je bergen en gletsjers. De camping is groot en druk bezocht. Veel te druk voor de voorzieningen op de camping. Er zijn slechts enkele douches en gisterenavond moesten we in de rij staan voor we ons konden wassen. We besloten samen onder de douche te kruipen. Heel gezellig, ware het niet dat blijkbaar net het warme water op was. Het was onmogelijk om onder de ijskoude waterstraal te staan en we spetterden ons daarom maar wat nat en wasten ons met de Franse slag (wat dat dan ook moge zijn zo'n Franse slag).

We hoorden gisteren nog van een man, dat er toeristen door een helikopter gered moesten worden nadat ze vast kwamen te zitten met hun auto in een rivier! Ze zaten op hun autodak te wachten op hulp. Later bleek dat de toeristen met begeleiding van een gids, de rivier over wilden steken. Het is dus toch echt niet ongevaarlijk zo'n rivier oversteek.

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan. We willen een wandeling maken naar de gletsjertong Skaftafellsjökull. Deze behoort tot de grootste gletsjer van IJsland, de Vatnajökull.

Deze gletsjer heeft een oppervlakte van 8100 km2 met een ijskap die tot 1000 meter dik is. Onder de gletsjer bevinden zich enkele van de meest actieve vulkanen van IJsland. Er worden in IJsland dagelijks aardbevingen geregistreerd. We hebben ze gelukkig nog niet gevoeld. In 1996 is er onder de gletsjer een korte maar hevige uitbarsting geweest die een wolk van 3 km hoog veroorzaakte en een oplifting van de ijsplaat met 60 meter tot gevolg had! Er ontstond een modderlawine tot 4 meter hoog, met een totale omvang van 45.000 m3 die veel schade veroorzaakte. Hierdoor zijn grote spoelvlaktes (uitgestrekte puinzandvlaktes) ontstaan tussen de gletsjer en de kust. De meest gevaarlijke vulkaan van dit moment is echter de Katla, die onder de gletsjer Myrdalsjökull ligt. Gemiddeld barst hij elke 40-80 jaar een keer uit. De laatste keer was in 1918 en de vulkaan wordt nauwlettend in het oog gehouden. De Katla vertoont al geruime tijd tekenen van verhoogde activiteit! Het gaat een keer gebeuren, maar ik hoop toch dat het nog even op zich laat wachten en wij hiervan geen getuigen hoeven te zijn!

Het is prachtig om de grote gletsjer van dichtbij te zien. De wandeling is gemakkelijk en duurt niet lang.



We rijden door naar de volgende gletsjertong, de Svinafellsjökull. Deze is minder bekend. Het pad is hobbelig en zit vol kuilen, maar goed te doen als we langzaam rijden. Wat we aantreffen is adembenemend! Grote ijsschotsen die afgebroken zijn, liggen in het gletsjermeer en op het zwarte lavazand. De schotsen zijn het zand opgestuwd door de vloedgolf die ontstaat als een ijsschots afbreekt en in het meer plonst. Op de achtergrond zien we de indrukwekkende gletsjer glinsteren in de zon. We kunnen niet stoppen met het maken van foto's. Overal staan waarschuwingsborden over vloedgolven die kunnen ontstaan als het ijs afbreekt. Toch lopen de mensen gewoon rond het meer en tussen de ijsschotsen. Wij dus ook. Al voel ik me niet helemaal op mijn gemak. Ik probeer dan ook aan de buitenkant te blijven lopen en loop niet langs een ijsschots die schuin op de bergkant hangt. Hij moest maar eens door het smelten gaan glijden en mij meenemen!




We rijden uiteindelijk verder ten zuiden van de enorme gletsjer en stoppen onderweg regelmatig voor het uitzicht. Bij het bekende gletsjermeer Jökulsárlon is het enorm druk. Hier liggen de ijsschotsen bij eb op het strand en er kan een boottocht geboekt worden op het meer tussen de enorme ijsschotsen. We kijken er maar even rond, want we zijn hier in het begin van onze vakantie al geweest en hebben inmiddels mooiere en minder druk bezochte gletsjermeren gezien.



Na boodschappen gedaan te hebben, staan we nu op een camping in het dorpje Höfn. Morgen de laatste paar honderd km naar Seydisfjordur en dan donderdag de boot op naar Denemarken!

Mijn pilletjes tegen zeeziekte liggen al klaar!



Woensdag 14 Augustus

Vandaag op ons gemak van Hofn naar Seydisfjordur gereden. Onderweg in Egilsstadir boodschappen gedaan, getankt en iets verderop bij een riviertje onze lunch opgegeten. De auto ziet er niet uit en aangezien we bij een rivier staan hebben we hem maar meteen gepoetst.

Als we aankomen op de camping in Seydidfjordur staan er al veel campers en busjes die de boot op moeten. We zien verschillende auto's zonder nummerplaat vooraan. Dit is het resultaat van een diepe rivier oversteken, terwijl je de nummerplaat niet goed vast hebt gemaakt. Bart had dit nog onthouden van een 4x4 treffen. Daar werd al gezegd dat we de nummerplaat heel goed moeten vastmaken voordat je een rivier oversteekt. De sterke stroming neemt het ding gewoon mee.

We staan hutje mutje naast elkaar op de camping. Er gaan veel toeristen weer terug naar huis. Als ik de boot op loop en Bart de auto het schip op moet rijden, ga ik direct naar onze hut. Bart hoeft me niet te zoeken deze keer



Donderdag 15 august

Meer dan 48 uur op de boot. Wat doe je dan de hele tijd? Rondlopen, zitten, eten, foto's uitzoeken en op bed liggen. Gekke filmpjes maken, slappe lach krijgen. We filmen elkaar op het buitendek, waar we naar achteren hangen tegen de wind. In de lange gangen waar de hutten zijn, film ik Bart, terwijl hij de gang op een maffe manier over steekt. We krijgen de slappe lach en kunnen niet stoppen met giebelen. Een vrouw betrapt ons op het maken van die idiote filmpjes, maar blijft onverstoorbaar. Zonder te groeten loopt ze wankelend langs ons heen. Hopelijk tast zeeziekte niet de lachspieren aan!




We hebben ons avondeten een upgrade gegeven. Het eten wat we oorspronkelijk geboekt hebben, is niet vers en het is vaak hetzelfde. Er hangt ook een vreemde geur in dat restaurant. We kiezen er dus voor om iets bij te betalen en de eerste avond genieten we dan ook van een uitgebreid warm en koud buffet.

We dachten twee dagen te kunnen ontspannen, maar een storm gooit roet in het eten. De boot gaat flink op en neer op de hoge golven. Het schip dreunt als de hoge golven tegen het schip beuken. Niemand kan meer goed recht lopen of blijven staan. Hei lijkt alsof we op een boot zitten met allemaal zatlappen. Een koffie drinken uit een kopje wordt ineens een hele opgave zonder te morsen. Laat staan het kopje koffie veilig naar je ontbijttafel loodsen zonder het over de andere gasten te gieten.

Ik heb in ijsland nog snel een sticker gekocht tegen zeeziekte. Deze moet ik achter mijn oor plakken en werkt wonderwel. Ik voel me nog wel duizelig in mijn hoofd, maar niet meer zo heel misselijk als op de heenweg. Bart heeft het nu heviger te pakken. Deze storm zorgt ervoor dat zowat het halve schip kostend op bed ligt. Het lukt Bart niet om het avondeten naar binnen te krijgen. Hij moet dan ook aan de pil tegen zeeziekte. Een medewerkster adviseert Bart niet te drinken, maar wel een witte boterham en wat zout te eten. Als je drinkt, klotst het water in je maag op en neer en zou je nog misselijker worden. De upgrade gaat deze keer aan Bart voorbij.Terwijl ik een klein bordje eten en een lekker toetje naar binnen werk, gaat Bart terug naar onze hut om te gaan liggen.

We liggen regelmatig op bed terwijl onze kamer kraakt en kreunt onder het geweld van de zee. We rollen nog net niet uit bed. Het is alsof we de hele dag in een wasmachine zitten zegt Bart. De geuren van eten op het schip doen ons ook geen goed. We moeten soms echt even naar buiten om een frisse neus te halen. We worden hier bijna van onze sokken geblazen. Zo hard waait het!



Mochten we nog ooit naar IJsland gaan, dan gaan we niet meer met de boot! Het schijnt dat je de auto in Rotterdam kunt laten verschepen naar IJsland. Zelf kunnen we dan de vlieger op. (Belgisch voor vliegtuig )

Als we eindelijk aankomen in Denemarken, moeten we nog een hele tijd wachten voor we de boot af mogen. We voelen ons, samen met een heleboel andere passagiers, flink beroerd. Het is bijna lachwekkend om te zien hoe mottig en vermoeid de passagiers eruitzien.


Als we van de boot mogen rijden, zuchten we van opluchting. We doen wat boodschappen en Bart stelt voor een camping te zoeken. Hij ziet het nu niet zitten om ver te rijden. We staan nu op camping Løkken direct aan zee. Achteraf gezien niet zo'n goede zet, want het geluid van de rollende golven, maakt ons weer misselijk. Hopelijk is dit niet zo'n Pavlov-reactie, want dan kunnen we nóóit meer naar de zee! Mijn neef Jon reageert via de app dat we nu in ieder geval niet meer uit bed kunnen rollen. Vervolgens geeft mijn broer Michel aan dat een waterbed dus ook geen optie meer is! Onze familie leeft erg met ons mee






Groeten uit Denemarken!


Voor meer foto's, zie de foto pagina






Reacties

Reacties

Gabrielle

Wow ik word al zeeziek van het lezen van je verhaal ? jullie zijn nu dus nog op de terugweg. Het is toch een lange, aparte en prachtige reis geweest ?

Frans en MarieLouise

Welkom thuis, lieve avonturiers!
Straks lekker slapen in jullie eigen bedje, zonder gewiebel en gedein.
Maar wel met een heel mooie reiservaring rijker!

Lia Schepers

welkom thuis avonturiers en bedankt voor de spannende verhalen en foto's !
een reis om nooit meer te vergeten voor jullie ondanks de zeeziekte en misselijkheid van de laatste dagen. jullie zijn echte helden!

Toos

Welkom thuis Angelique en Bart.
Dank je wel voor de mooie verhalen en prachtige foto's.

José

Welkom thuis Bart en Angelique, wat een mooie verhalen en foto's deze vakantie van jullie. Wij genieten daarvan.

Eef en José

Gerry

Wat een mooie reis hebben jullie gemaakt! Echt die foto's ook, je wordt meteen verliefd op het land!
Geniet na en langzaamaan weer wennen aan het normale bestaan....... :-(

Jos. &. Josette

Wat een verhaal prachtig maar niet voor ons wel om te lezen we zijn toch blij als jullie terug thuis zijn en in jullie eigen bed en omgeving zijn grtj

Lian

Bedankt dat ik weer mee mocht reizen met jullie vakantie. Gelukkig op een afstandje... aangezien dit niet mijn ding is. Deze ervaringen kun je ook weer aan jullie verzameling toevoegen.
Nog ff de laatste lootjes van de terugreis. Ik vind jullie Toppers!!

Ingrid Wilmsen

Hoi Angelique en Bart,

ik lees vandaag al jullie verhalen en zie de prachtige foto's. Wat een bijzondere reis hebben jullie weer gemaakt.....ik kan me voorstellen dat jullie veel adembenemende momenten hebben gehad, dat de impact van de prachtige natuur enorm is geweest....

Hopelijk komen jullie ook het laatste stukje "goed thuis", tot gauw,

Groeten Ingrid

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!