Donderdag 8 augustus

Vanmorgen om 06.50 uur opgestaan om op tijd te komen voor onze afspraak in de garage. Het is weer bitterkoud en het regent. Er is op deze camping geen overdekte mogelijkheid om af te wassen. Bart offert zich op (de lieverd) en doet de afwas in de regen. Het helpt dat er wel warm water voorhanden is. Dat is ook niet altijd het geval. Vreemd eigenlijk dat ze niet zorgen voor een overdekte afwasplek. Het regent gemiddeld twee van de drie dagen in IJsland. Niet echt een leuk klusje om je vuile vaat in de stromende regen af te moeten wassen. De campings zijn niet te vergelijken met die van bij ons. Vaak is er maar 1 douche voor alle camping gasten en 1 of 2 toiletten. We stinken inmiddels naar de rotte eieren, omdat het warme water meestal rechtstreeks uit de grond komt en naar zwavel ruikt. Het koude water heeft gelukkig geen geurtje en smaakt heerlijk! Als jullie dus straks een vreemd geurtje ruiken als we weer terug zijn van ons verlof, dan weet je waardoor dat komt. De patiënten van Bart raad ik aan een wasknijper mee te nemen voor op de neus.

IJsland is het land van duizenden watervallen. De smeltende sneeuw op de bergen en de smeltende gletsjers, stromen in vele lange hoge watervallen naar beneden het dal in, waar dus ook vele rivieren kronkelend hun weg zoeken en de meertjes vol lopen. Er is bijna overal grasland te zien, de berghellingen zijn vaak bedekt met grassen en lage struiken. Er zijn geen tot nauwelijks bomen in IJsland. Hout wordt meestal ingevoerd. De landschappen wisselen elkaar af, net als het weer dat doet. Vier seizoenen op één dag is geen uitzondering.

Maar goed, ik had het over de afspraak in de garage. De automonteur schudt zijn hoofd als hij ziet dat de standverwarming aangesloten is op het centrale systeem. Dat komt in IJsland niet door de keuring. Ook is de pijp van de lucht aanvoer en lucht uitlaat op de verkeerde plaats gemonteerd. Deze zit midden onder de auto, terwijl dit ergens achteraan zou moeten zitten. Als hij de beschermplaat onder onze bus ziet, vraagt hij waarom deze er zit. Bart legt uit dat dit tegen de opspattende keien is en bescherming voor de onderkant als we op ruiger terrein rijden. Verbaasd kijkt de monteur ons aan. Ruiger terrein? Dit is toch geen echte 4x4? Bart probeert de inmiddels lacherige monteur uit te leggen dat onze bus is aangepast, maar de man neemt ons mee naar buiten en laat ons een stoere rode terreinwagen zien. Dát is een 4x4 voor ruig terrein zegt hij nadrukkelijk, jullie wagen is daar niet geschikt voor. We begrijpen echt het verschil wel hoor, proberen we nog en een beetje beschaamd lopen we terug naar onze bus. Achteraf hadden we hem de filmpjes moeten laten zien waar onze bus door- en overheen gebaggerd is, dan had hij wellicht zijn woorden iets verzacht. Uiteindelijk legt de monteur uit dat we de verwarming beter thuis kunnen laten maken. In IJsland kost dit inclusief vervanging van een of andere transistor €800,-- terwijl dit grapje ons thuis slechts €70,- zal kosten. We hebben dus nu geen ventilator meer om ons en de voorruit warm te blazen. We besluiten daarom naar het zuiden te rijden. Daar is de weersverwachting de komende dagen iets beter. Als we de regen achter ons laten, de lucht wat blauw vertoont en we een prachtige weg door een vallei rijden, klinkt het nummer My Sacrifice van Creed op de radio.

When you are with me, I'm free,

I'm careless, I believe

Above all the others we'll fly

This brings tears to my eyes

My sacrifice

Het blijft bijzonder om samen met Bart te reizen en te ontdekken. Ik ben er even stil van.

We rijden vandaag uiteindelijk 450 km en hebben zojuist ons soepje in een waterig zonnetje opgegeten. Er waait nog een straffe wind, maar het is toch 13 graden in plaats van 5 graden en de regen in het noorden! Er is zelfs sneeuw voorspeld op de vulkaan Askja die we graag nog hadden bezocht. Dat gaat er nu dus helaas niet van komen.

Morgen rijden we richting Porsmork. Dit hebben we in het begin van onze vakantie niet kunnen doen, vanwege de kapotte schokdempers. We baalden daar toen van omdat het een mooi gebied schijnt te zijn, maar we kunnen dit nu dus alsnog doen!

Vrijdag 9 Augustus

We hebben vandaag zo'n 200 km gereden naar Porsmork, camping Basar. Het was nog even de vraag of we er zouden geraken, vanwege de verschillende river-crossings, waarvan enkele groter en dieper. Een waarschuwingsbord geeft aan dat dit traject enkel geschikt is voor large XL 4x4 voertuigen. Large zijn we wel met ons busje en het is ook een 4x4, alhoewel onze bus waarschijnlijk niet behoort tot de voertuigen die ze bedoelen. We wagen het er toch op. Terugkeren kan altijd ( behalve als we vast rijden natuurlijk). Als we voor een grote rivier oversteek stil staan, steekt een Defender vanaf de overkant de rivier over. Het blijkt een Belg te zijn! Hij waarschuwt ons voor de laatste oversteek. Deze is nog dieper dan die waar we nu voor staan. Door het warme weer van de afgelopen weken smelten de gletsjers meer en zijn de rivieren gevaarlijker om over te steken. We kijken goed hoe andere wagens de rivier oversteken. Tot groot vermaak van iedereen rijdt er ook een kleine groene lada ( Wel 4x4) heel easy door het water.

Als wij aan de beurt zijn, voel ik bij Bart de spanning. Als we de overkant halen krijgen we applaus. Een vrouw in een enorm hoge 4x4 bus geeft ons de tip om iets langzamer door het water te rijden. We weten dat dit beter is, maar Bart is bang dat de auto stil valt en we dan vast komen te zitten. Als we uiteindelijk bij de camping aankomen, zuchten we opgelucht. Camping Basar is prachtig gelegen tussen de bergen aan de Krossa rivier. De Krossa is een gevaarlijke rivier om over te steken. Toch wordt het gedaan om bij de volcano hutten te komen die we aan de overkant zien liggen. Op YouTube staan filmpjes van auto's en bussen die vast komen te zitten in het water. De rivier is nu minder groot dan in het voorjaar als de sneeuw gaat smelten. De camping heeft verschillende beschutte plekken om te staan. Er is geen elektriciteit, wel warme douches gelukkig. We kijken onze ogen uit naar alle bizar grote voertuigen die je hier ziet staan. Ons busje is, na de Lada, de kleinste die hier staat. Het zonnetje schijnt en we zijn blij dat we naar het zuiden gereden zijn. We doen een korte wandeling van 1,5 uur door een kloof. Morgen staat een pittige wandeling op het programma tussen de twee gletsjers, richting Skogar.

's Avonds wordt het drukker. Omdat de meeste IJslanders afgelegen en ver uit elkaar wonen, komen ze in de weekenden op campings bij elkaar. Ze barbecuen en eten samen en de kinderen kunnen samen spelen. Hier wordt nog veel buiten gespeeld, de kinderen stoken een vuurtje aan de rand van de rivier.

Zaterdag 10 augustus

Vanmorgen om 09.00 uur vertrokken voor de wandeling richting Skogar. Het hele pad is 25 km en loopt tussen twee gletsjers door. Dat is voor ons natuurlijk te lang, want we moeten ook weer terug naar de camping. Daarnaast zijn er steile klimmetjes en dus ook steile afdalingen. En op afdalingen met kleine steentjes heb ik het niet zo. Ik heb het al eens in een ander blog uitgelegd. Kort gezegd doet mijn lichaam dan niet meer wat ik wil. Alsof ik iedere controle over mijn benen verlies en ze een eigen wil hebben. Zodra ik een steile afdaling zie met losse steentjes, beginnen mijn benen letterlijk te bibberen en kan ik niet meer normaal lopen. Het is zwaar irritant, want de klimmetjes gaan alsof het niets is. Ik heb dit overgehouden na een afdaling in Frankrijk waarbij ik de diepte in was gesukkeld als Bart mij niet opgevangen had. Ik heb al van alles geprobeerd, ga de afdalingen ook niet uit de weg, maar niets helpt tot nu toe. De wandeling is echter prachtig! We moeten ook over de 'kam des doods' ( zo heet het echt!). Het is een smal pad met aan weerszijden de afgrond. Geen losse steentjes, dus dit lukt me wel. De lucht is blauw, er staat nauwelijks wind en het zonnetje schijnt! Uiteindelijk zijn we zes uur onderweg geweest met een korte pauze om iets te eten.

Zondag 10 augustus

Het heeft gevroren vannacht. De plantjes zijn wit van de rijp. Ik sta deze morgen wat onrustig op. We moeten terug naar de ringweg en dat betekent dus ook weer het trotseren van de verschillende rivier oversteken. We vertrekken vroeg, omdat dan de rivieren normaal gesproken minder diep zijn door de koude nacht. Als we bij de eerste oversteek stil staan, lijkt hij toch niet minder diep. Bart loopt verschillende keren op en neer door het ijskoude gletsjer water,zijn benen vuurrood en pijnlijk door de kou, maar het is nodig. Wat is de beste route?

We overleggen samen en uiteindelijk wagen we de sprong en rijden het water in. Onze bus rijdt netjes naar de overkant. Als we uiteindelijk de laatste rivier gehad hebben, zeggen we tegen elkaar dat dit wel genoeg is. Geen rivier oversteken meer!

Omdat we op de ringweg zitten is het ook weer drukker. We doen de toeristische bezienswaardigheden vandaag. De Seljalandsfoss waterval is prachtig, maar de vele toeristen verdringen zich om een mooie foto of selfie te kunnen maken. (ik moet natuurlijk ook even op de foto). We zijn er al snel weer vandoor.

De Skogarfoss waterval zien we enkel vanuit de verte, omdat ook hier de bussen met toeristen rijden. Het is zo druk ineens!

We rijden door en Bart neemt plots een afslag naar links die we uitrijden. Het is een voltreffer. We parkeren onze auto en lopen via een gemakkelijk, niet te lang wandelpad, tot aan de immense gletsjertong Solheimajökull! Het is hier gelukkig niet zo druk als bij de watervallen. Grote brokken ijs drijven in een meertje en de gletsjer ziet zwart van het lavazand. Erg indrukwekkend om hier zo dicht bij te staan.

We zien vandaag nog de papegaaiduikers bij Vik en de machtige basaltzuilen die zijn ontstaan door stolling van lava. Het lukt ons niet een mooie foto van de papegaaiduiker te maken. Aan zee zitten we ook nog even achter een grote steen uit de wind in het zonnetje. Het strand is zwart en bezaaid met kleine zwarte steentjes. Het is er druk. Iedereen geniet van het uitzonderlijk mooie weer. De zee is rustig. Als we teruglopen naar onze auto, zien we een waarschuwingsbord met daarop de tekst 'danger, sneaker waves'. Er staat uitgelegd dat er ineens een grote sterke hoge golf kan ontstaan, die je zo de zee in sleurt als je niet oplet, ook al is de zee rustig en kalm! Geadviseerd wordt om niet met je rug naar zee te staan vlakbij de branding. Niet zo lang geleden zijn nog een man en vrouw omgekomen, die verrast werden door zo'n sneaker golf, op een zonnige kalme dag. Als we terug in de auto zitten geeft de thermometer 15 graden aan. Maar uit de wind in de zon was het heerlijk! We staan nu op een drukke camping in het dorpje Vik. Nog maar drie dagen in dit prachtige land!

Maandag 12 augustus

Vandaag zijn we nog eens op zoek gegaan naar de papegaaiduikers, ook wel Puffins genoemd. Ze zien eruit als een mix van een pinguïn en een papegaai, met grote oranje snavel, witte borst en zwarte rug en vleugels. Ze fladderen heel snel met hun vleugels als ze vliegen, tot wel 400 keer per minuut en halen snelheden tot bijna 90 km/uur! Ze leven voornamelijk op zee, maar in het broedseizoen gebruiken ze de holtes in rotsen met uitzicht op de open zee. Ze kunnen tot wel 60 meter diep duiken! Het zou heel fijn zijn deze vogels van dichtbij te kunnen zien en fotograferen. We rijden tot aan de klif aan de rand van Vik en wandelen het steile pad omhoog. Na een uurtje wandelen komen we bovenaan en zien een aantal mensen aan de rand staan. We lopen er naar toe en zien de bijzondere vogels af en aan vliegen. Bart kan op een schuin plateau aan de rand van de klif enkele mooie foto's maken.

Na de lunch besluiten we al wat kilometers te rijden richting oosten. We eindigen ten zuiden van de gletsjer Vatnajökull. Morgen willen we de ijsschotsen die tot op het strand komen nog eens bezichtigen.

Groeten uit IJsland,

Bart en Angelique

Voor meer foto's, zie de foto pagina