Donderdagavond 25 juli

's Avonds worden we aangesproken door een man, ook een Belg. Achter zijn vrij grote camper hangt een aanhangwagen met daarop een stoere tweepersoons off Road buggy. Hij en zijn vrouw gaan ieder jaar twee maanden naar IJsland en trekken hier rond. Ze nodigen ons uit voor een drankje die avond. Het wordt onverwacht een heel gezellige avond. Er is praat genoeg en Miriam en Boudewijn zijn een tof koppel. Boudewijn is psycholoog en Miriam coach en ze hebben een eigen bedrijf als People management consultants. Ze geven trainingen aan teams en teamleiders middels action learning, leren door actief te zijn. Onder het genot van een wijntje krijgen we verschillende tips over plaatsen in IJsland waar we echt naar toe moeten en het wordt later en later. Uiteindelijk liggen we om half 1 in ons bed en moeten we er om half zes weer uit om naar de garage in Reykjavik te gaan.

Vrijdag 26 juli

Om half 8 staan we voor de deur van de garage in Reykjavik. De hulpvaardige manager legt uit dat hij vele malen contact heeft opgenomen met TNT om de schokdempers op de juiste en snelste manier door de douane te krijgen. Hij geeft ons de sleutels van een VW polo die we vandaag mogen gebruiken en ook nog wat tips over wat te bezichtigen in Reykjavik. Beide schokdempers vooraan moeten vervangen worden. Niet omdat ze allebei kapot zijn, maar als je er één vervangt, is het beter ook de ander direct te vervangen. Wat een tegenvaller! De reparatie gaat ongeveer zes uur duren.

We rijden naar Reykjavik, de zon breekt door en we slenteren door de straatjes, waar om de zoveel meter een koffietentje te vinden is. IJslanders zijn enorme fan van koffie. Het stadje wordt langzaam wakker en drukker, maar gezellig druk. Er hangt een relaxte sfeer. Mensen liggen op het gras in het park, zitten in de zon op een terrasje aan de haven en drinken hun koffie. Na onze lunch zoeken ook wij een plekje in het gras en bekijken hoe we verder gaan rijden.

Als we onze auto weer ophalen krijgen we frustrerend nieuws. De firma die onze speciale schokdempers geplaatst heeft, blijkt een montage fout gemaakt te hebben. Een bepaalde ring is ondersteboven gemonteerd! Hierdoor is er iets uitgeleuterd (ik ken de specifieke termen niet) waardoor toch de schokdempers vervangen moesten worden. Ze zagen er verder nog uit als nieuw zei de monteur.

Met het stoom zowat uit onze oren, horen we dit verhaal aan. Deze firma heeft namelijk voorheen nog meer fouten gemaakt, die ons heel veel tijd en geld gekost hebben. We maken foto's van de oude schokdempers en de manager stelt een mail op met een verklaring van de foute montage. Als we terug zijn van ons verlof kijken we wel wat we hiermee kunnen doen.

We zijn een dertig kilometer verderop naar een camping gereden, waar we nu ( in de regen) in onze bus een broodje hamburger met salade eten. We duiken vroeg ons bed in. Morgen een nieuwe dag!

Zaterdag 27 juli

We balen allebei een beetje, want door het oponthoud en de rit naar Reykjavik, kunnen we Porsmork niet doen. Dit gebied hebben we vooraf uitgebreid bekeken en schijnt geweldig mooi te zijn. We twijfelen even om toch terug te rijden en een flinke omweg te maken, maar zien er toch maar vanaf. We rijden op ons gemak richting Pingvellir, waarna we noordwaarts route 550 nemen. Een bergrit die normaal gesproken prachtige zichten geeft op de gletsjer langjökull. De wolken hangen echter ook nu zwaar en laag en benemen ons het zicht op de bergtoppen. Toch is het een mooie rit. We rijden door lavavelden, zwarte en rode bergen, waarbij soms aan onze rechterkant de zon schijnt, terwijl aan onze linkerkant een donkere, grijze wolk hangt die geen goeds voorspelt. Even later begint het dan ook weer te regenen.

Als we het weggetje naar de gletsjer inrijden zien we een grote regenboog boven het lavaveld hangen. We rijden tot aan de rand van de gletsjer, maar kunnen enkel het onderste laagje zien. De rest hangt in de wolken en mist. We rijden naar het oosten via de 523 richting Borgarnes om vervolgens weer een zijsprong te maken door een off Road pad (539) te nemen naar het meertje Hitarvatn. Ik moet enkele keren uitstappen om een hek open te doen wat bedoeld is om de schapen en koeien binnen te houden. De vele kleuren van het landschap verbazen me steeds opnieuw! Dit zijsprongetje is zeer de moeite waard.

Onderweg terug richting camping, komen we nog een heetwaterbron tegen. Bart wil er perse in, ook al is het erg fris door de koude, harde wind. Zwembroek aan, handdoek mee en Bart loopt vol goesting naar het water. Het bronnetje zit echter tegen het kookpunt aan. De tenen van Bart hebben in ieder geval héél even in het hete water gezeten.

We overnachten op camping Tradir aan zee. Er is maar 1 douche voor alle campinggasten. Ik wil toch graag mijn haren wassen, want ik heb een vet hoofd en lijk wel een....tja...waar lijk ik op...? Het warme water van de douche werkt met muntjes en Bart springt er als eerste onder terwijl ik in de doucheruimte wacht op mijn beurt. Voor de tijd van Bart om is, kan ik nog onder de douche en genietend was ik mijn haren. Bart telt de seconden af en gooit er nog wat muntjes bij. En dan....ijskoud water. 400 kronen door het gleufje voor niets, koud water en ik sta daar met een hoofd vol shampoo. Mopperend spoel ik mijn haren uit met ijskoud water en kippenvel op mijn lijf. Moet wel toegeven dat mijn lichaam gloeide, toen ik terug liep naar onze bus. Morgen gaan we zeehonden spotten!

Zondag 28 juli

Vier kilometer van de camping aan Ytri Tunga lopen we samen met een bus toeristen, over de grote zwarte stenen naar de zee. De zeehonden zien we van ver liggen, maar het is niet gemakkelijk om bij ze te komen. De vele stenen zijn bedekt met slijmerig, glad, soms rottend zeewier en we moeten uitkijken om niet op ons gat te vallen. Bart heeft echter al snel in de gaten dat we de toeristen niet moeten volgen en loopt iets verder door. Ik volg hem langzaam balancerend over de stenen. De moeite wordt beloond. Op zijn hurken schuifelt Bart tot op ongeveer 20 meter van twee luie zeehonden die op de stenen aan het soezen zijn. Hij kan enkele prachtige foto's maken! Helaas heeft de bus toeristen al snel door dat het plekje van Bart een goed plekje is en komen ze in grote getalen onze kant op. We gaan daarom snel weer verder.

We rijden tot bijna het westelijke punt van Snaesfellsnes schiereiland, maar slaan net voor de gletsjer Snaesfellsjökull rechts, route 570 in, naar het noorden. Wederom een hele mooie route, enkel voor 4x4 wagens, met steile klimmetjes waarbij enkele auto's rechtsomkeer maken omdat ze het niet aandurven. Wij rijden verder want onze bus neemt de steile hobbelige paadjes met gemak. Ook vandaag ligt de gletsjer in de wolken. Toch is het genieten! De noordkant van dit schiereiland is werkelijk prachtig!

We maken veel kilometers vandaag. Uiteindelijk nog een laatste off Road pad naar het vikinghuisje Eriksstadir op route 586, waarna we doorrijden omdat de vrouw van de ticketverkoop vertelt dat de weg open is en goed te berijden met een 4x4 als je rustig rijdt. We moeten wel weer enkele rivieren oversteken, maar ook dat zou geen probleem zijn. Een hobbelige, modderige maar mooie route, waarbij we gemiddeld 25 km per uur rijden. Bovenaan de top zitten we weer in de wolken ( we zitten tegenwoordig vaak met ons hoofd in de wolken) en de river crossings zorgen voor een beetje spanning, maar zijn goed te doen.

Uiteindelijk komen we aan op camping Hvammstangi waar wel een wc, maar geen douche aanwezig blijkt te zijn. De wegwerp-washandjes die ik heb meegenomen komen nu goed van pas.

groeten uit IJsland!